1ฝ่าย​ดีนาห์​บุตร​หญิง​ที่​เลอาห์​ให้​กำเนิด​แก่​ยาโคบ ออก​ไป​เยี่ยมเยียน​พวก​ผู้​หญิง​ใน​ถิ่น​นั้น

2เมื่อ​เชเคม​บุตร​ของ​ฮาโมร์​ชาว​ฮีว​ผู้​นำ​ถิ่น​เห็น​ดีนาห์ ก็​ใช้​กำลัง​จับ​ตัว​เธอ​ไป​และ​ข่มขืน​เธอ

3เพราะ​เขา​มี​จิตใจ​ผูกพัน​อยู่​กับ​ดีนาห์​บุตร​หญิง​ของ​ยาโคบ เขา​รัก​หญิง​สาว​จึง​ได้​พูดจา​อ่อน​หวาน​กับ​เธอ

4เชเคม​จึง​พูด​กับ​ฮาโมร์​บิดา​ของ​เขา​ว่า “ช่วย​สู่​ขอ​หญิง​สาว​คน​นี้​มา​เป็น​ภรรยา​ลูก​เถิด”

5ยาโคบ​ได้ยิน​ว่า​เชเคม​ได้​ทำ​ให้​ดีนาห์​บุตร​หญิง​ของ​ท่าน​เสีย​สาว​แล้ว แต่​พวก​บุตร​ชาย​ของ​ตน​อยู่​กับ​ปศุ​สัตว์​ใน​ทุ่ง ยาโคบ​จึง​นิ่ง​เงียบ​ไว้​จนกว่า​พวก​เขา​กลับ​มา

6ขณะ​นั้น​ฮาโมร์​บิดา​ของ​เชเคม​ออก​ไป​พูด​กับ​ยาโคบ

7ลูกๆ ของ​ยาโคบ​กลับ​มา​จาก​ทุ่ง เมื่อ​พวก​เขา​ได้ยิน​เรื่องราว​ก็​ตกใจ และ​โกรธ​แค้น​ที่​เชเคม​กระทำ​ความ​อัปยศ​ใน​อิสราเอล​โดย​นอน​กับ​บุตร​หญิง​ของ​ยาโคบ เพราะ​เหตุ​การณ์​เช่น​นี้​ไม่​ควร​เกิด​ขึ้น

8แต่​ฮาโมร์​พูด​กับ​พวก​เขา​ว่า “จิตใจ​ของ​เชเคม​ลูก​ชาย​ฉัน​นึก​ถึง​เพียง​ลูก​สาว​ของ​ท่าน ฉัน​ขอร้อง​ท่าน​ให้​เธอ​แต่งงาน​กับ​เขา​เถิด

9มา​เป็น​ทอง​แผ่น​เดียวกัน​เถิด ยก​บรรดา​ลูก​สาว​ของ​ท่าน​ให้​เรา และ​รับ​ลูก​สาว​ของ​เรา​ไว้​สำหรับ​พวก​ท่าน​เอง

10ท่าน​จะ​ได้​อาศัย​อยู่​กับ​พวก​เรา ท่าน​จะ​อยู่​ที่​ไหน​ก็​ได้ อยู่​เสีย​ที่​นี่ เดินทาง​ได้​โดย​อิสระ และ​เป็น​เจ้า​ของ​ที่​ดิน​ได้”

11เชเคม​ก็​พูด​กับ​บิดา​และ​พวก​พี่​ชาย​ของ​เธอ​ด้วย​ว่า “โปรด​กรุณา​ข้าพเจ้า​เถิด และ​ข้าพเจ้า​จะ​ให้​ทุก​สิ่ง​ตาม​ที่​ท่าน​ต้องการ

12เรียกร้อง​ค่า​สินสอด​และ​ของ​ขวัญ​จาก​ข้าพเจ้า​มาก​เท่าไหร่​ก็​ได้ ข้าพเจ้า​จะ​ให้​ตาม​ที่​เรียกร้อง ขอ​เพียง​แต่​ยก​เธอ​ให้​เป็น​ภรรยา​ของ​ข้าพเจ้า”

13พวก​ลูกๆ ของ​ยาโคบ​ตอบ​โกหก​เชเคม​และ​ฮาโมร์​บิดา​ของ​เขา เพราะ​เขา​ทำ​ให้​ดีนาห์​น้อง​สาว​ของ​เขา​เสีย​สาว

14พวก​เขา​พูด​ว่า “พวก​เรา​ทำ​ไม่​ได้ การ​ยก​น้อง​สาว​ให้​คน​ที่​ไม่​ได้​เข้า​สุหนัต​เป็น​ความ​อัปยศ​สำหรับ​พวก​เรา

15มี​เงื่อนไข​ก่อน​ยินยอม​ทำ​ตาม​คือ ท่าน​จะ​ต้อง​เป็น​เหมือน​พวก​เรา​โดย​ให้​ชาย​ทุก​คน​ของ​ท่าน​เข้า​สุหนัต

16แล้ว​เรา​จึง​จะ​ยก​ลูก​สาว​ของ​เรา​ให้​พวก​ท่าน และ​เรา​จะ​รับ​ลูก​สาว​ของ​ท่าน​ไว้​สำหรับ​พวก​เรา​เอง แล้ว​เรา​จะ​อาศัย​ร่วม​กับ​พวก​ท่าน และ​มา​เป็น​ชน​ชาติ​เดียวกัน

17แต่​ถ้า​ท่าน​ไม่​ยอม​ฟัง​เรา และ​ไม่​เข้า​สุหนัต พวก​เรา​ก็​จะ​พา​ลูก​สาว​ของ​เรา​ไป​เสีย”

18ข้อ​เสนอ​ของ​พวก​เขา​เป็น​ที่​พอใจ​ของ​ฮาโมร์​และ​เชเคม​บุตร​ของ​ฮาโมร์

19ชาย​หนุ่ม​คน​นั้น​รีบ​ทำ​ตาม​คำ​แนะนำ เพราะ​เขา​ต้องตา​ต้องใจ​บุตร​หญิง​ของ​ยาโคบ​มาก และ​เขา​เป็น​คน​สำคัญ​ที่​สุด​ใน​ครอบครัว​ด้วย

20ดังนั้น​ฮาโมร์​และ​เชเคม​บุตร​ของ​เขา​จึง​ไป​ที่​ประตู​เมือง พูด​กับ​พวก​ผู้​ชาย​ของ​เมือง​นั้น​ว่า

21“ชาย​พวก​นี้​เป็น​มิตร​กับ​เรา ปล่อย​ให้​เขา​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่นดิน​และ​ค้า​ขาย​ที่​นี่​เถิด ดู​สิ แผ่นดิน​ออก​จะ​กว้าง​ใหญ่​พอ​สำหรับ​พวก​เขา เรา​มา​แต่งงาน​กับ​พวก​ลูก​สาว​ของ​เขา และ​ยก​ลูก​สาว​ของ​เรา​ให้​เขา​ไป

22ชาย​เหล่า​นี้​ยอม​ตกลง​อาศัย​อยู่​กับ​เรา เพื่อ​จะ​ได้​เป็น​ชน​ชาติ​เดียวกัน​ตาม​เงื่อนไข​นี้​คือ ชาย​ของ​เรา​ทุก​คน​จะ​ต้อง​เข้า​สุหนัต​ตาม​อย่าง​พวก​เขา

23ปศุสัตว์​ของ​เขา ทรัพย์​สมบัติ และ​สัตว์​เลี้ยง​ทุก​ชนิด​ของ​พวก​เขา​จะ​ไม่​ตก​เป็น​ของ​พวก​เรา​หรือ เรา​เพียง​ตกลง​กับ​เขา แล้ว​เขา​ก็​จะ​อาศัย​อยู่​กับ​เรา”

24ทุก​คน​ที่​มา​ยัง​ประตู​เมือง​ก็​ฟัง​ฮาโมร์​และ​เชเคม​บุตร​ของ​เขา และ​ชาย​ทุก​คน​ก็​เข้า​สุหนัต ทุก​คน​ที่​มา​ยัง​ประตู​เมือง​ทำ​ตาม​นั้น

25สาม​วัน​ต่อ​มา เมื่อ​พวก​เขา​ยัง​เจ็บ​อยู่ สิเมโอน​กับ​เลวี​บุตร​ของ​ยาโคบ คือ​พี่​ชาย​ทั้ง​สอง​ของ​ดีนาห์​คว้า​ดาบ​ของ​ตน และ​เข้า​ไป​ใน​เมือง​โดย​ไม่​มี​ใคร​ทราบ เข้า​ไป​ฆ่า​ชาย​ทุก​คน​ตาย

26เขา​ทั้ง​สอง​ฆ่า​ฮาโมร์​กับ​เชเคม​บุตร​ของ​เขา​ด้วย​คม​ดาบ พา​ดีนาห์​ออก​จาก​บ้าน​เชเคม​แล้ว​หนี​ไป

27และ​บรรดา​บุตร​ของ​ยาโคบ​ไป​ยัง​ที่​เกิด​เหตุ และ​ริบ​ข้าว​ของ​ใน​เมือง เพราะ​น้อง​สาว​ของ​พวก​เขา​เสีย​สาว

28พวก​เขา​ยึด​เอา​ฝูง​แพะ​แกะ ฝูง​โค ลา และ​ทุก​สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​เมือง​และ​ใน​ทุ่ง​ไป

29เขา​ริบ​ทรัพย์​สมบัติ​ทั้ง​หมด​และ​ทุก​สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​บ้าน และ​ยึด​ตัว​เด็ก​เล็ก​กับ​ภรรยา​ของ​พวก​เขา​ไป

30ครั้น​แล้ว​ยาโคบ​ก็​พูด​กับ​สิเมโอน​และ​เลวี​ว่า “เจ้า​หาเรื่อง​ให้​ฉัน ทำ​ให้​ฉัน​เป็น​ที่​น่า​รังเกียจ​ไป​ทั่ว​ถิ่น​ของ​ชาว​คานาอัน​และ​ชาว​เปริส คน​ของ​ฉัน​มี​ไม่​มาก ถ้า​เขา​รวบ​รวม​พวก​เข้า​ด้วย​กัน เพื่อ​ต่อต้าน​และ​โจมตี​ฉัน ฉัน​ก็​จะ​ต้อง​พินาศ ทั้ง​ตัว​ฉัน​และ​ครอบครัว”

31แต่​พวก​เขา​พูด​ว่า “ควร​แล้ว​หรือ​ที่​เขา​กระทำ​ต่อ​น้อง​สาว​ของ​เรา​เยี่ยง​หญิง​แพศยา”