วันแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า
1ผู้นี้คือใคร ที่มาจากเอโดม
จากเมืองโบสราห์ เสื้อเปื้อนสีแดงสด
พระองค์สวมเสื้อคลุมเรืองรอง
เดินมาด้วยพละกำลังมหาศาล
“เราเอง เราพูดด้วยความชอบธรรม
และมีอานุภาพที่จะช่วยให้รอดพ้น”
2ทำไมเสื้อของพระองค์จึงเป็นสีแดง
เหมือนเสื้อของผู้ย่ำในเครื่องสกัดเหล้าองุ่น
3“เราได้ย่ำในเครื่องสกัดเหล้าองุ่นตามลำพัง
ไม่มีผู้ใดจากบรรดาชนชาติอยู่ด้วยกับเรา
เราย่ำพวกเขาด้วยความโกรธ
และเหยียบพวกเขาด้วยความกริ้ว
เลือดของพวกเขากระเด็นบนเสื้อผ้าของเรา
และเปื้อนเครื่องแต่งกายของเรา
4เพราะวันแห่งการแก้แค้นอยู่ในใจของเรา
และปีแห่งการไถ่ได้มาถึงแล้ว
5เรามองดู แต่ไม่มีใครช่วย
เราใจหาย แต่ไม่มีใครเสริมพลัง
ดังนั้นพละกำลังของเราเองนำความรอดพ้นมา
และความกริ้วของเราเสริมพลังให้แก่เรา
6เราเหยียบบรรดาชนชาติด้วยความโกรธของเรา
เราทำให้พวกเขาดื่มด้วยความกริ้ว
และเราหลั่งเลือดของพวกเขาลงบนโลก”
ความเมตตาของพระผู้เป็นเจ้า
7ข้าพเจ้าจะระลึกถึงความรักอันมั่นคงของพระผู้เป็นเจ้า
และการสรรเสริญที่มีต่อพระผู้เป็นเจ้า
เนื่องจากพระผู้เป็นเจ้าได้มอบทุกสิ่งให้แก่พวกเรา
และความดีอันยิ่งใหญ่ที่มีต่อพงศ์พันธุ์อิสราเอล
ที่พระองค์ได้โปรดมอบให้แก่พวกเขาเนื่องจากความสงสารของพระองค์
เนื่องจากความรักอันมั่นคงของพระองค์ที่มีอย่างเอนกอนันต์
8เพราะพระองค์กล่าวดังนี้ว่า “แน่ละพวกเขาเป็นชนชาติของเรา
ลูกๆ ที่จะไม่ประพฤติผิดต่อเรา”
พระองค์จึงมาเป็นองค์ผู้ช่วยให้รอดพ้นของพวกเขา
9เมื่อพวกเขารับทุกข์ทรมานทุกประการ พระองค์จึงรับทุกข์ทรมานเช่นกัน
และทูตสวรรค์ของพระองค์เอง63:9 อพยพ 23:20-23ที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้
พระองค์ไถ่พวกเขาเพราะความรักและความสงสารของพระองค์
พระองค์พยุงพวกเขาขึ้น และอุ้มพวกเขา
ตลอดสมัยดึกดำบรรพ์
10แต่พวกเขาก็ยังขัดขืน
และทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เศร้าใจ
พระองค์จึงกลับเป็นศัตรูของพวกเขา
และพระองค์ต่อสู้กับพวกเขาเอง
11แล้วพระองค์ก็ระลึกถึงสมัยดึกดำบรรพ์
ในสมัยของโมเสสและชนชาติของพระองค์
ผู้นำพวกเขาให้ขึ้นมาจากทะเล
พร้อมกับบรรดาผู้เลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์อยู่ที่ไหน
ผู้ให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์
อยู่ในท่ามกลางพวกเขาอยู่ที่ไหน
12ผู้ให้พลานุภาพของพระองค์
อยู่กับมือขวาของโมเสส
ผู้แยกสายน้ำที่ตรงหน้าพวกเขา
เพื่อสร้างพระนามของพระองค์ให้เป็นที่ระลึกถึงตลอดกาล
13ใครนำพวกเขาผ่านทะเลลึก
พวกเขาเป็นดั่งม้าในถิ่นทุรกันดาร
ซึ่งไม่สะดุดล้ม
14พระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้าให้พวกเขาหยุดพัก
อย่างสัตว์เลี้ยงที่ลงไปสู่หุบเขา
ดังนั้น พระองค์นำชนชาติของพระองค์
เพื่อทำให้พระนามของพระองค์ใหญ่ยิ่ง
15โปรดมองลงจากฟ้าสวรรค์ และเห็นเถิด
จากที่อันบริสุทธิ์และงดงามที่พระองค์สถิตอยู่
ความรักอันแรงกล้าและอานุภาพของพระองค์อยู่ที่ไหน
ความรู้สึกลึกๆ ในใจของพระองค์และความสงสารของพระองค์
ถูกรั้งไปจากข้าพเจ้า
16ด้วยว่า พระองค์เป็นพระบิดาของพวกเรา
แม้ว่าอับราฮัมไม่รู้จักพวกเรา
และอิสราเอลไม่แสดงให้เห็นว่ารู้จักพวกเรา
โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เป็นพระบิดาของพวกเรา
ผู้ไถ่ของพวกเราจากโบราณกาลคือพระนามของพระองค์
17โอ พระผู้เป็นเจ้า ทำไมพระองค์ทำให้พวกเราระหกระเหินไปจากวิถีทางของพระองค์
และทำให้จิตใจของพวกเราแข็งกระด้าง จึงทำให้พวกเราไม่เกรงกลัวพระองค์
โปรดหันกลับมาเพื่อเห็นแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
แก่เผ่าทั้งหลายที่เป็นผู้สืบมรดกของพระองค์
18ชนชาติอันบริสุทธิ์ของพระองค์ได้เป็นเจ้าของเพียงชั่วระยะหนึ่ง
ศัตรูของพระองค์ได้พังที่พำนักของพระองค์ลง
19พวกเรากลายเป็นเหมือนบรรดาผู้ที่พระองค์ไม่เคยปกครองมาก่อน
เหมือนบรรดาผู้ที่ไม่ได้รับเรียกว่าเป็นคนของพระองค์
New Thai Version Foundation
