1จง​ขอบคุณ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เพราะ​พระ​องค์​ประเสริฐ

2ให้​บรรดา​ผู้​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ไถ่​ไว้​แล้ว​กล่าว​เช่น​นั้น​เถิด

3และ​รวบ​รวม​มา​จาก​ดินแดน​ทั้ง​หลาย

4พวก​เขา​พเนจร​อยู่​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​อัน​แร้นแค้น

5ทั้ง​หิว​และ​กระหาย

6พวก​เขา​จึง​ร้อง​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ยาม​ลำบาก

7พระ​องค์​นำ​พวก​เขา​มุ่ง​ตรง​ไป

8ให้​พวก​เขา​ขอบคุณ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ความ​รัก​อัน​มั่นคง​ของ​พระ​องค์

9เพราะ​พระ​องค์​ทำให้​ผู้​กระหาย​ได้รับ​จน​พอใจ

10บ้าง​ก็​ตก​อยู่​ใน​ความ​มืดมิด

11เพราะ​พวก​เขา​ฝ่าฝืน​คำ​กล่าว​ของ​พระ​เจ้า

12ใจ​ของ​พวก​เขา​ท้อแท้​เพราะ​งาน​หนัก

13พวก​เขา​จึง​ร้อง​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ยาม​ลำบาก

14ปลดปล่อย​ให้​พ้น​จาก​ความ​มืดมิด

15ให้​พวก​เขา​ขอบคุณ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ความ​รัก​อัน​มั่นคง​ของ​พระ​องค์

16เพราะ​พระ​องค์​พัง​ประตู​ทอง​สัมฤทธิ์​ลง

17พวก​โง่​เขลา​ที่​ยังคง​ฝ่าฝืน​ซ้ำ​แล้ว​ซ้ำ​เล่า

18พวก​เขา​แขยง​อาหาร​ทุก​ชนิด

19พวก​เขา​จึง​ร้อง​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ยาม​ลำบาก

20เมื่อ​พระ​องค์​บัญชา โรค​ที่​พวก​เขา​เป็น​อยู่​ก็​หาย​ขาด

21ให้​พวก​เขา​ขอบคุณ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ความ​รัก​อัน​มั่นคง​ของ​พระ​องค์

22ให้​พวก​เขา​มอบ​ของ​ถวาย​แห่ง​การ​ขอบคุณ

23บาง​คน​ออก​เรือ​เดิน​ทะเล

24พวก​นั้น​ได้​เห็น​สิ่ง​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กระทำ

25เพียง​พระ​องค์​กล่าว ก็​เกิด​ลม​อัน​แรง​กล้า

26พวก​คน​ใน​เรือ​ถูก​โยน​ลอย​สูง​ขึ้น​สู่​ท้องฟ้า ก่อน​จะ​ดำ​ดิ่ง​ลง​สู่​ห้วง​ลึก

27พวก​เขา​สะดุด​และ​โซเซ​ไป​มา​ราว​กับ​คน​เมา

28พวก​เขา​จึง​ร้อง​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ยาม​ลำบาก

29พระ​องค์​ทำให้​พายุ​สงบ

30ครั้น​แล้ว​พวก​เขา​ก็​พา​กัน​ดีใจ​เพราะ​คลื่น​ลม​สงบ​ลง

31ให้​พวก​เขา​ขอบคุณ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ใน​ความ​รัก​อัน​มั่นคง​ของ​พระ​องค์

32ให้​พวก​เขา​ยกย่อง​พระ​องค์​ต่อ​หน้า​ที่​ประชุม​ของ​ชน​ชาติ

33พระ​องค์​ทำให้​แม่น้ำ​กลาย​เป็น​ถิ่น​ทุรกันดาร

34ดิน​ที่​เคย​อุดม​กลับ​กลาย​เป็น​ดิน​เค็ม

35พระ​องค์​เปลี่ยน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ให้​กลาย​เป็น​แอ่ง​น้ำ​ได้

36พระ​องค์​ให้​ผู้​หิว​กระหาย​ตั้ง​ถิ่นฐาน

37พวก​เขา​หว่าน​เมล็ด​ใน​ไร่​นา​และ​ปลูก​สวน​องุ่น

38ด้วย​พระ​พร​ของ​พระ​องค์ เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​ทวี​จำนวน​ลูก​หลาน​มาก​ขึ้น

39ครั้น​เมื่อ​ถูก​ลด​จำนวน​ลง​และ​อับอาย

40พระ​องค์​ให้​บรรดา​ผู้​นำ​เป็น​ที่​ถูก​ดูหมิ่น

41แต่​พระ​องค์​ฉุด​คน​ยากไร้​ขึ้น​จาก​ความ​ทุกข์​ทรมาน

42บรรดา​ผู้​มี​ความ​ชอบธรรม​เห็น​แล้ว​ก็​ยินดี

43ผู้​ใด​เรือง​ปัญญา​ก็​ให้​เขา​ใส่ใจ​ใน​สิ่ง​เหล่า​นี้