1พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​ข้าพเจ้า​ดังนี้​ว่า

2“บุตร​มนุษย์​เอ๋ย จง​หัน​หน้า​สู่​ชาว​อัมโมน​และ​เผย​ความ​กล่าว​โทษ​พวก​เขา

3จง​บอก​ชาว​อัมโมน​ให้​ฟัง​คำกล่าว​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ เพราะ​เจ้า​พูด​ว่า ‘นั่น​แน่ะ’ กับ​ที่​พำนัก​ของ​เรา​เมื่อ​ถูก​ดูหมิ่น และ​กับ​แผ่นดิน​ของ​อิสราเอล​เมื่อ​ถูก​ทำ​ให้​เป็น​ที่​รกร้าง และ​กับ​พงศ์​พันธุ์​ยูดาห์​เมื่อ​พวก​เขา​ต้อง​ลี้​ภัย

4ฉะนั้น ดู​เถิด เรา​จะ​มอบ​เจ้า​ให้​แก่​ประชาชน​ของ​ชาติ​ตะวัน​ออก​ให้​เป็น​สมบัติ​ของ​พวก​เขา และ​พวก​เขา​จะ​ตั้ง​ค่าย​ใน​ที่​ของ​เจ้า​และ​อาศัย​อยู่​ท่าม​กลาง​เจ้า พวก​เขา​จะ​กิน​ผลไม้​ของ​เจ้า และ​จะ​ดื่ม​นม​ของ​เจ้า

5เรา​จะ​ทำ​รับบาห์25:5 เมือง​หลวง​ของ​อัมโมน​ให้​เป็น​ทุ่ง​หญ้า​สำหรับ​อูฐ และ​ทำ​อัมโมน​ให้​เป็น​ที่​พัก​สำหรับ​แกะ แล้ว​เจ้า​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า”

6เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “เพราะ​เจ้า​ปรบ​มือ​และ​ยก​เท้า​กระทืบ และ​จิต​ใจ​ของ​เจ้า​เริงร่า​ที่​มุ่ง​ร้าย​ต่อ​แผ่นดิน​ของ​อิสราเอล

7ฉะนั้น ดู​เถิด เรา​ได้​ยื่น​มือ​ของ​เรา​ออก​เพื่อ​ลง​โทษ​เจ้า และ​ให้​เจ้า​ตก​เป็น​เหยื่อ​ของ​บรรดา​ประชา​ชาติ และ​เรา​จะ​ตัด​เจ้า​ขาด​จาก​บรรดา​ชน​ชาติ และ​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​ตาย​ใน​แผ่นดิน​ที่​อยู่​ห่าง​ไกล เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​พินาศ แล้ว​เจ้า​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า”

8พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้ “เพราะ​โมอับ​และ​เสอีร์​พูด​ว่า ‘ดู​เถิด พงศ์​พันธุ์​ยูดาห์​เป็น​เหมือน​ประชา​ชาติ​ทั้ง​ปวง’

9ฉะนั้น​เรา​จะ​เปิด​ชาย​แดน​ซึ่ง​เป็น​ความ​ภาคภูมิ​ของ​แผ่นดิน​โมอับ​ให้​โล่ง โดย​เริ่ม​จาก​เมือง​พรมแดน​คือ เบธเยชิโมท เมือง​บาอัลเมโอน และ​เมือง​คีริยาทาอิม

10เรา​จะ​มอบ​โมอับ​พร้อม​กับ​ชาว​อัมโมน​ให้​แก่​ชาว​ตะวัน​ออก​ให้​เป็น​สมบัติ​ของ​พวก​เขา และ​ชาว​อัมโมน​จะ​ไม่​เป็น​ที่​ระลึก​ถึง​ใน​บรรดา​ประชา​ชาติ

11และ​เรา​จะ​ลง​โทษ​โมอับ แล้ว​พวก​เขา​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า”

12พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ว่า เพราะ​เอโดม​แก้​แค้น​พงศ์​พันธุ์​ยูดาห์ และ​ขุ่น​เคือง​ที่​รู้​สึก​ผิด​ต่อ​การ​แก้​แค้น​นั้น

13ฉะนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “เรา​จะ​ยื่น​มือ​ของ​เรา​ออก​เพื่อ​ลง​โทษ​เอโดม และ​ทำลาย​ประชาชน​และ​สัตว์​เลี้ยง เรา​จะ​ทำ​ให้​เอโดม​เป็น​ที่​ร้าง พวก​เขา​จะ​ตาย​ด้วย​คม​ดาบ​ตั้ง​แต่​เมือง​เทมาน​จน​ถึง​เดดาน

14เรา​จะ​แก้​แค้น​เอโดม​ด้วย​มือ​ของ​อิสราเอล​ชน​ชาติ​ของ​เรา และ​พวก​เขา​จะ​กระทำ​ต่อ​เอโดม​ตาม​ความ​กริ้ว​และ​การ​ลง​โทษ​ของ​เรา และ​พวก​เขา​จะ​รู้​การ​แก้​แค้น​ของ​เรา” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ประกาศ​ดังนั้น

15พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ว่า เพราะ​ฟีลิสเตีย​แก้​แค้น​ด้วย​จิต​ใจ​ที่​มุ่ง​ร้าย ต้อง​การ​ทำ​ให้​ยูดาห์​พินาศ​และ​เป็น​อริ​กัน​อย่าง​ไม่​จบ​สิ้น

16ฉะนั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “ดู​เถิด เรา​จะ​ยื่น​มือ​ของ​เรา​ออก​เพื่อ​ลง​โทษ​ชาว​ฟีลิสเตีย และ​เรา​จะ​ตัด​ชาว​เคเรธ​ออก​ไป และ​กำจัด​คน​ที่​ยัง​เหลือ​อยู่​ใน​แถบ​ชาย​ฝั่ง​ทะเล​ให้​พินาศ

17เรา​จะ​แก้​แค้น​พวก​เขา​ครั้ง​ใหญ่​ด้วย​การ​ห้าม​อย่าง​โกรธ​กริ้ว แล้ว​พวก​เขา​จะ​รู้​ว่า เรา​คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เมื่อ​เรา​แก้​แค้น​พวก​เขา”