1หลัง​จาก​นั้น กษัตริย์​ของ​ชาว​อัมโมน​ก็​สิ้น​ชีวิต และ​ฮานูน​บุตร​ของ​ท่าน​ครอง​ราชย์​แทน​ท่าน

2ดาวิด​กล่าว​ว่า “เรา​จะ​กระทำ​ต่อ​ฮานูน​บุตร​ของ​นาหาช​ด้วย​ความ​เมตตา เช่น​เดียว​กับ​ที่​บิดา​ของ​ท่าน​ได้​กระทำ​ต่อ​เรา” ดังนั้น ดาวิด​จึง​ให้​บรรดา​ผู้​รับใช้​ของ​ท่าน​ไป​แสดง​ความ​เสีย​ใจ​ต่อ​ฮานูน​เรื่อง​บิดา และ​ผู้​รับใช้​ของ​ดาวิด​จึง​มา​ยัง​ดินแดน​ของ​ชาว​อัมโมน

3แต่​บรรดา​เจ้า​นาย​ชั้น​ผู้​ใหญ่​ของ​ชาว​อัมโมน​พูด​กับ​ฮานูน​เจ้า​นาย​ของ​ตน​ว่า “ท่าน​คิด​หรือ​ว่า ที่​ดาวิด​ให้​คน​มา​แสดง​ความ​เห็น​อก​เห็น​ใจ​ต่อ​ท่าน​นั้น เป็น​การ​ให้​เกียรติ​บิดา​ของ​ท่าน พวก​ผู้​รับใช้​ของ​ดาวิด​มา​เพื่อ​สำรวจ​ดู​เมือง​และ​สอดแนม เพื่อ​จะ​ล้ม​ล้าง​เมือง​มิ​ใช่​หรือ”

4ดังนั้น​ฮานูน​จึง​ให้​คน​โกน​เครา​พวก​ทหาร​รับใช้​ของ​ดาวิด​แต่​ละ​คน​ออก​เพียง​ครึ่ง​หนึ่ง และ​ตัด​เครื่อง​แต่ง​กาย​ที่​ตรง​กลาง​จาก​สะโพก​ลง​มา และ​ส่ง​พวก​เขา​กลับ​ไป

5เมื่อ​มี​คน​รายงาน​เรื่อง​แก่​ดาวิด ท่าน​ก็​ให้​คน​ไป​พบ​กับ​พวก​เขา เพราะ​ชาย​เหล่า​นั้น​อับอาย​มาก กษัตริย์​กล่าว​ว่า “จง​พัก​อยู่​ที่​เยรีโค จน​กว่า​เครา​ของ​พวก​เจ้า​จะ​ขึ้น​แล้ว​จึง​กลับ​มา”

6เมื่อ​ชาว​อัมโมน​เห็น​ว่า​พวก​เขา​ได้​กลับ​กลาย​เป็น​ที่​น่า​รังเกียจ​ของ​ดาวิด ชาว​อัมโมน​จึง​ไป​ว่า​จ้าง​ชาว​อารัม​จาก​เมือง​เบธเรโหบ และ​ชาว​อารัม​จาก​เมือง​โศบาห์ เป็น​ทหาร​ราบ 20,000 คน และ​กษัตริย์​แห่ง​มาอาคาห์​กับ​ผู้​ชาย 1,000 คน และ​ผู้​ชาย​จาก​เมือง​โทบ 12,000 คน

7เมื่อ​ดาวิด​ทราบ​เช่น​นั้น ท่าน​จึง​บัญชา​ให้​โยอาบ​และ​ทหาร​กล้า​จาก​กอง​ทัพ​ทั้ง​หมด​ยก​ทัพ​ไป

8ฝ่าย​ชาว​อัมโมน​ก็​เดิน​ทัพ​ออก​มา​ประจำ​ตำแหน่ง​รบ​ของ​ตน​ที่​ทาง​เข้า​ประตู​เมือง ส่วน​ชาว​อารัม​จาก​โศบาห์​และ​เรโหบ และ​คน​ของ​โทบ​และ​มาอาคาห์​ก็​แยก​ไป​ตั้ง​ทัพ​อยู่​ใน​ที่​โล่ง​ห่าง​จาก​ตัว​เมือง

9เมื่อ​โยอาบ​เห็น​ว่า​สงคราม​ครั้ง​นี้​เขา​ถูก​ขนาบ​ทั้ง​ด้าน​หน้า​และ​ด้าน​หลัง เขา​จึง​เลือก​นักรบ​ที่​ดี​ที่​สุด​ของ​อิสราเอล​จำนวน​หนึ่ง และ​จัด​ทัพ​ให้​ต่อ​สู้​กับ​ชาว​อารัม

10นักรบ​ที่​เหลือ​ก็​จัด​ให้​อยู่​ใน​บังคับ​ของ​อาบีชัย​น้อง​ชาย​ของ​ตน เขา​ก็​ให้​ทหาร​ตั้ง​ทัพ​สู้​กับ​ชาว​อัมโมน

11เขา​พูด​ว่า “ถ้า​หาก​ว่า​ชาว​อารัม​มี​กำลัง​แข็ง​แกร่ง​เกิน​เรา ท่าน​จะ​ได้​ช่วย​เรา​ได้ แต่​ถ้า​ชาว​อัมโมน​แข็ง​แกร่ง​เกิน​ท่าน เรา​ก็​จะ​มา​ช่วย​ท่าน

12จง​กล้าหาญ​เถิด และ​พวก​เรา​ควร​จะ​กล้าหาญ​เพื่อ​คน​ของ​พวก​เรา​และ​เพื่อ​เมือง​ทั้ง​หลาย​ของ​พระ​เจ้า​ของ​เรา และ​ขอ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กระทำ​สิ่ง​ที่​พระ​องค์​เห็น​สมควร”

13ดังนั้น​โยอาบ​และ​คน​ที่​อยู่​กับ​เขา​ขยับ​เข้า​ใกล้​ประจัญ​ศึก​กับ​ชาว​อารัม และ​ชาว​อารัม​ก็​ถอย​หนี​ไป​ต่อ​หน้า​ต่อ​ตา​เขา

14ครั้น​ชาว​อัมโมน​เห็น​ว่า​ชาว​อารัม​หนี​ไป พวก​เขา​จึง​ถอย​หนี​ไป​ต่อ​หน้า​อาบีชัย​เช่น​กัน และ​เข้า​ไป​ใน​เมือง แล้ว​โยอาบ​ก็​กลับ​จาก​การ​สู้​รบ​กับ​ชาว​อัมโมน และ​มา​ยัง​เยรูซาเล็ม

15เมื่อ​ชาว​อารัม​เห็น​ว่า​พวก​ตน​พ่าย​แพ้​อิสราเอล​แล้ว จึง​ได้​รวบ​รวม​คน​เข้า​ด้วย​กัน

16ฮาดัดเอเซอร์​ให้​ชาว​อารัม​ที่​อยู่​โพ้น​แม่น้ำ​ยูเฟรติส​ออก​มา พวก​เขา​มา​ถึง​เมือง​เฮลาม โดย​มี​โชบัค​ผู้​บังคับ​กองพัน​ทหาร​ของ​ฮาดัดเอเซอร์​เป็น​ผู้​นำ

17เมื่อ​มี​คน​รายงาน​เรื่อง​แก่​ดาวิด ท่าน​ก็​รวบ​รวม​อิสราเอล​เข้า​ด้วย​กัน และ​ข้าม​แม่น้ำ​จอร์แดน มา​จน​ถึง​เฮลาม ชาว​อารัม​ตั้ง​ทัพ​ของ​ตน​ปะทะ​กับ​ดาวิด และ​พวก​เขา​ก็​สู้​รบ​กับ​ท่าน

18และ​ชาว​อารัม​ก็​ถอย​หนี​ไป​ต่อ​หน้า​อิสราเอล ดาวิด​ฆ่า​สารถี​ชาว​อารัม 700 คน และ​ทหาร​ราบ 40,000 คน และ​โชบัค​ผู้​บังคับ​กองพัน​ทหาร​บาดเจ็บ​สาหัส​และ​สิ้น​ชีวิต​ที่​นั่น

19เมื่อ​บรรดา​กษัตริย์​ทั้ง​ปวง​ที่​ขึ้น​กับ​ฮาดัดเอเซอร์​เห็น​ว่า​ตน​พ่าย​แพ้​อิสราเอล​แล้ว พวก​เขา​จึง​ยอม​สงบ​ศึก​กับ​อิสราเอล และ​ขึ้น​กับ​พวก​เขา ดังนั้น​ชาว​อารัม​จึง​ไม่​กล้า​ช่วยเหลือ​ชาว​อัมโมน​อีก​ต่อ​ไป