Aa
โยบ​ร้อง​คร่ำครวญ
1ต่อ​มา​โยบ​ก็​เริ่ม​พูด​และ​แช่ง​วัน​ที่​เขา​เกิด​มา
2โยบ​กล่าว​ว่า
3“ให้​วัน​ที่​ฉัน​เกิด​มา​จง​พินาศ​ดับ​ไป
และ​คืน​ที่​พูด​ว่า ‘ตั้ง​ครรภ์​เป็น​เด็ก​ผู้​ชาย’
4ขอ​ให้​วัน​นั้น​เป็น​ความ​มืด
ขอ​พระ​เจ้า​เบื้อง​บน​ไม่​นึก​ถึง​วัน​นั้น
และ​ไม่​มี​แสง​ส่อง​ใน​วัน​นั้น
5ขอ​ให้​ความ​มืด​และ​เงา​แห่ง​ความ​ตาย​อ้าง​สิทธิ​ยึด​วัน​นั้น
ขอ​ให้​ก้อน​เมฆ​ปกคลุม
ขอ​ให้​ความ​มืด​ของ​วัน​นั้น​ทำ​ให้​น่า​กลัว​มาก
6ใน​คืน​นั้น ขอ​ให้​ความ​มืด​มิด​ยึด​เอา​วัน​นั้น​ไป
อย่า​ให้​คืน​นั้น​รวม​เข้า​กับ​วัน​อื่นๆ ของ​ปี
หรือ​รวม​อยู่​ใน​เดือน​ใดๆ
7ดู​เถิด ขอ​ให้​คืน​นั้น​อย่า​มี​ใคร​ตั้ง​ครรภ์​เลย
อย่า​ให้​มี​เสียง​ยินดี​เปล่ง​ขึ้น​ใน​คืน​นั้น
8ให้​พวก​ที่​สาป​แช่ง​วัน​เวลา สาป​แช่ง​วัน​นั้น
ซึ่ง​พร้อม​จะ​ปลุก​ตัว​เหรา3:8 ใน​ยุค​โบราณ สัตว์​ขนาด​มหึมา​นี้​เป็น​สัญลักษณ์​ของ​อำนาจ​ที่​ชั่ว​ร้าย​และ​ยุ่งเหยิง ภาษา​ฮีบรู​ออก​เสียง​ว่า ลิฟยาธาน​ขึ้น​มา
9ขอ​ให้​ดวง​ดาว​ยาม​ย่ำรุ่ง​มืด​ไป​เสีย
ให้​มัน​หวัง​ใน​แสง​สว่าง แต่​ก็​ไม่​ได้​รับ
และ​ไม่​เห็น​แสง​อรุณ​รุ่ง
10เพราะ​คืน​นั้น​ไม่​ได้​ปิด​ประตู​ครรภ์​มารดา​ของ​ฉัน
และ​ไม่​ได้​ซ่อน​ความ​ยาก​ลำบาก​จาก​ดวง​ตา​ของ​ฉัน

11ทำไม​ฉัน​จึง​ไม่​ตาย​ตอน​เกิด​ออก​จาก​ครรภ์
แล้ว​ก็​ล่วง​ลับ​ไป
12ทำไม​รับ​ฉัน​ขึ้น​ไว้​บน​เข่า
หรือ​ว่า ทำไม​อก​แม่​จึง​ได้​เลี้ยง​นม​ฉัน
13ฉัน​ควร​จะ​ได้​นอน​แน่​นิ่ง
ฉัน​ควร​จะ​นอน​หลับ แล้ว​ฉัน​ก็​คง​จะ​ได้​หยุด​พัก
14ร่วม​กับ​บรรดา​กษัตริย์​หรือ​ที่​ปรึกษา​ของ​แผ่น​ดิน​ใน​โลก
ผู้​ได้​สร้าง​ที่​อยู่​สำหรับ​ตัว​เอง และ​บัด​นี้ ก็​กลาย​เป็น​สถาน​ที่​ร้าง
15หรือ​กับ​บรรดา​เจ้านาย​ชั้น​ผู้ใหญ่​ที่​เคย​มี​ทองคำ
และ​สะสม​เงิน​ไว้​เต็ม​บ้าน​ของ​ตน
16หรือ​ทำไม​ฉัน​จึง​ไม่​เป็น​เด็ก​ที่​เกิด​ไม่​ตรง​ตาม​กำหนด​ซึ่ง​ถูก​นำ​ไป​ฝัง​ไว้
อย่าง​เช่น​เด็ก​อ่อน​ที่​ไม่​เคย​เห็น​แสง​สว่าง
17อัน​เป็น​ที่​ซึ่ง​คน​ชั่ว​หยุด​ก่อ​ความ​วุ่นวาย
เป็น​ที่​ซึ่ง​คน​เหนื่อย​อ่อน​ได้​พักผ่อน
18อัน​เป็น​ที่​ซึ่ง​บรรดา​นัก​โทษ​อยู่​ด้วย​กัน​อย่าง​สบาย​ใจ
พวก​เขา​ไม่​ได้ยิน​เสียง​ตะคอก​ของ​ผู้​คุม​ทาส
19ผู้น้อย​และ​ผู้ใหญ่​ก็​อยู่​ที่​นั่น
และ​บรรดา​ทาส​เป็น​อิสระ​จาก​เจ้านาย​ของ​เขา

20ทำไม​จึง​ให้​คน​ที่​อยู่​ใน​ความ​ทุกข์​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อ​ไป
และ​ทำไม​ชีวิต​จึง​ยัง​อยู่​กับ​คน​ที่​มี​จิต​วิญญาณ​อัน​ขมขื่น
21กับ​คน​ที่​แสวงหา​ความ​ตาย​แต่​ก็​ไม่​พบ
และ​ขุด​หา​มัน​ยิ่ง​กว่า​หา​สมบัติ​ที่​ซ่อน​ไว้
22พวก​เขา​ยินดี​ยิ่ง​นัก
และ​ดีใจ​เมื่อ​พบ​หลุม​ฝัง​ศพ
23ทำไม​จึง​ให้​ความ​สว่าง​แก่​วิถี​ทาง
ซึ่ง​ถูก​ซ่อน​เร้น​ไป​จาก​เขา​แล้ว
พระ​เจ้า​ได้​ปิด​กั้น​เขา​ไว้
24ด้วย​ว่า​ฉัน​ถอน​ใจ​เมื่อ​ถึง​เวลา​อาหาร
และ​การ​คร่ำครวญ​ก็​เท​ออก​ดั่ง​น้ำ
25ด้วย​ว่า​สิ่ง​ที่​ฉัน​หวั่น​กลัว​ก็​เกิด​ขึ้น​กับ​ฉัน
และ​สิ่ง​ที่​ฉัน​หวั่น​หวาด​ก็​ตก​อยู่​กับ​ฉัน
26ฉัน​ไม่​สบาย​ใจ​และ​ไม่​อาจ​อยู่​นิ่ง
ฉัน​พักผ่อน​ไม่​ได้ ความ​ยาก​ลำบาก​ถาโถม​เข้า​มา​ถึง​ตัว​ฉัน”