เยเรมีย์ 51章 NTV

书卷

章

旧约

新约

圣经版本

播放

版本对照

设置

显示节号

显示标题

显示脚注

逐节分段

ความพินาศของบาบิโลน

1พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“ดูเถิด เราจะกระตุ้นวิญญาณของผู้ทำลาย

ให้โจมตีบาบิโลน

โจมตีบรรดาผู้อยู่อาศัยของเลบคามาย51:1 ระบบสัญญาณลับของชาวเคลเดีย

2เราจะส่งบรรดาผู้ฝัดร่อนไปยังบาบิโลน

และพวกเขาจะฝัดร่อนบาบิโลน

และจะริบของไปจากแผ่นดินจนเกลี้ยง

เมื่อพวกเขามาโจมตีบาบิโลนจากทุกด้าน

ในวันแห่งความพินาศ

3อย่าให้นักธนูง้างคันธนู

และอย่าให้เขาสวมเกราะ

อย่าไว้ชีวิตบรรดาชายหนุ่มในบาบิโลน

ทำลายทุกชีวิตของทหารทุกคน

4พวกเขาจะล้มตายในแผ่นดินของชาวเคลเดีย

และบาดเจ็บที่ถนนในเมือง”

5เพราะพระเจ้าของอิสราเอลและยูดาห์

พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขา

แม้ว่าแผ่นดินของพวกเขาเต็มด้วยความผิดบาป

ต่อองค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล

6จงหนีไปจากบาบิโลน

ให้แต่ละคนช่วยตัวเองให้รอด

อย่ายอมตายเพราะการลงโทษที่แผ่นดินนั้นได้รับ

เพราะนี่เป็นเวลาของการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า

เป็นการสนองตอบต่อสิ่งที่พวกเขาได้กระทำ

7บาบิโลนเป็นเสมือนถ้วยทองในมือของพระผู้เป็นเจ้า

ที่ทำให้ทั่วทั้งโลกเมามาย

บรรดาประชาชาติดื่มเหล้าองุ่นของเมืองนั้น

บรรดาประชาชาติจึงได้บ้าคลั่ง

8บาบิโลนจึงได้ล้มและแตกเป็นเสี่ยงๆ ในทันใด

ร้องรำพันให้กับบาบิโลนเถิด

เอายาทาแผลไปให้เพื่อแก้ความเจ็บปวด

อาจจะช่วยเขาให้หายก็ได้

9พวกเราอยากจะช่วยบาบิโลนให้หายขาด

แต่ก็รักษาไม่หาย

ปล่อยทิ้งเขาไป และเราไปกันเถิด

แต่ละคนไปยังบ้านเกิดของตน

เพราะโทษของการตัดสินสำหรับเขาได้ขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์

และได้ลอยขึ้นสูงเทียมฟ้า

10พระผู้เป็นเจ้าได้พิสูจน์ว่าพวกเราไม่ผิด

มาเถิด เรามาประกาศในศิโยนถึงสิ่ง

ที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรากระทำ

11ลับลูกธนูให้คม

และยกโล่พร้อมรบ

พระผู้เป็นเจ้าได้กระตุ้นวิญญาณของบรรดากษัตริย์ของชาวมีเดีย เพราะพระองค์ประสงค์ที่จะทำลายบาบิโลน เพราะเป็นการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า แก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์

12จงให้สัญญาณโจมตีกำแพงเมืองของบาบิโลน

เพิ่มจำนวนทหารยาม

และให้คนเฝ้ายามประจำตำแหน่ง

เฝ้าระวังอย่าให้มีผู้ใดซุ่มโจมตี

ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำตามที่พระองค์กล่าวว่า

จะกระทำต่อบรรดาผู้อยู่อาศัยในบาบิโลน

13โอ เมืองที่อยู่ข้างแม่น้ำหลายสาย

ซึ่งมั่งคั่งด้วยสมบัติ

จุดจบของเจ้ามาถึงแล้ว

ชีวิตของเจ้าจบเพียงเท่านี้

14พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาได้ปฏิญาณโดยพระองค์เองดังนี้ว่า

“เราจะให้คนจำนวนมากมาที่บาบิโลนจนเต็มเมือง

มากมายราวกับฝูงตั๊กแตน

และพวกเขาจะร้องตะโกนใส่เจ้าด้วยความมีชัย”

15พระองค์เป็นผู้สร้างแผ่นดินโลกด้วยอานุภาพของพระองค์

ผู้สร้างโลกด้วยสติปัญญาของพระองค์

และแผ่ฟ้าสวรรค์ออกด้วยความเข้าใจของพระองค์

16เมื่อพระองค์ส่งเสียง ก็มีเสียงคำรามในฟ้าสวรรค์

และพระองค์สร้างเมฆให้ลอยขึ้นจากสุดมุมโลก

พระองค์สร้างให้มีสายฟ้าแลบเมื่อมีฝน

และให้มีลมโบกจากแหล่งเก็บลม

17มนุษย์ทุกคนเบาปัญญาและไร้ความรู้

ช่างตีเหล็กทุกคนจะอับอายก็เพราะรูปเคารพของเขา

เพราะรูปที่เขาหล่อขึ้นนั้นจอมปลอม

และไม่มีลมหายใจ

18รูปเหล่านั้นไร้ค่าและเป็นที่ดูแคลน

และจะถูกทำลายเมื่อถึงเวลาพิพากษาโทษ

19องค์ผู้ที่ยาโคบนมัสการไม่เป็นเหมือนสิ่งเหล่านี้

เพราะพระองค์เป็นผู้สร้างสรรพสิ่ง

และอิสราเอลเป็นเผ่าพันธุ์ของผู้สืบมรดกของพระองค์

พระองค์มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา

20“บาบิโลนเอ๋ย เจ้าเป็นเสมือนค้อนของเรา

เป็นอาวุธสงคราม

เราใช้เจ้าให้ทำลายบรรดาประชาชาติจนแตกหักเป็นเสี่ยงๆ

และให้เจ้าทำลายอาณาจักรทั้งหลาย

21เราใช้เจ้าให้ทำลายม้าและคนขี่จนพินาศ

เราใช้เจ้าให้ทำลายรถศึกและคนขับจนพินาศ

22เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ชายและผู้หญิง

เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้สูงวัยและคนวัยรุ่น

เราใช้เจ้าให้ทำลายคนหนุ่มสาว

23เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้เลี้ยงดูฝูงแกะและฝูงสัตว์

เราใช้เจ้าให้ทำลายชาวนาและสัตว์ใช้งาน

เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ปกครองและผู้บัญชาการทั้งหลาย

24เราจะกระทำตอบบาบิโลนและบรรดาผู้อยู่อาศัยของชาวเคลเดียต่อหน้าชาวอิสราเอล เพราะความชั่วทั้งปวงที่พวกเขาได้กระทำในศิโยน” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

25พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า

“โอ ภูเขาผู้ทำลายเอ๋ย51:25 ภูเขาในที่นี้อ้างถึงอาณาจักรบาบิโลน ดูเถิด เราต่อต้านเจ้า

เจ้าทำลายทั่วทั้งแผ่นดินโลก

เราจะยื่นมือของเราออกเพื่อขัดขวางเจ้า

และจะกลิ้งเจ้าให้ตกหน้าผา

และทำให้เจ้าเป็นเทือกเขาที่ถูกไฟไหม้

26พวกเขาจะไม่เอาหินแม้แต่ก้อนเดียวจากเจ้าไปใช้เป็นศิลามุมเอก

หรือฐานรากอีก

แต่เจ้าจะเป็นที่รกร้างตลอดไป”

พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

27“จงให้สัญญาณบนแผ่นดินโลก

เป่าแตรงอนท่ามกลางบรรดาประชาชาติ

จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน

บอกอาณาจักรของอารารัต มินนี และอัชเคนัสให้โจมตีเมืองนั้น

มอบหมายผู้บังคับกองพันให้โจมตีเมือง

ส่งม้าขึ้นมาให้มากมายราวกับฝูงตั๊กแตน

28จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน

บรรดากษัตริย์ของชาวมีเดีย

พร้อมด้วยบรรดาผู้ว่าราชการและผู้นำของกษัตริย์

และทุกดินแดนที่เขาปกครอง

29แผ่นดินสั่นสะเทือนและบิดด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส

เพราะพระผู้เป็นเจ้ายังประสงค์

ที่จะทำให้บาบิโลนเป็นแผ่นดินรกร้าง

ปราศจากผู้อยู่อาศัย

30บรรดานักรบของบาบิโลนได้หยุดต่อสู้

พวกเขาอยู่ในป้อมปราการที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่ง

พวกเขาท้อแท้

และกลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนผู้หญิง

ที่อยู่ของพวกเขาลุกไหม้

ดาลประตูหักพัง

31ผู้นำสาสน์คนแล้วคนเล่า

และผู้ส่งข่าวคนแล้วคนเล่า

ต่างก็วิ่งไปบอกกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่า

เมืองของเขาถูกยึดโดยรอบ

32ที่ข้ามธารน้ำถูกยึดหมด

ที่ลุ่มถูกไฟไหม้

และบรรดาทหารตื่นตระหนก”

33พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้

“ธิดาแห่งบาบิโลนเป็นเหมือนลานนวดข้าว

ในยามที่ถูกเหยียบย่ำ

เวลาเก็บเกี่ยวใกล้จะถึงแล้ว”

34เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้กลืนกินเราแล้ว

ท่านเหยียบขยี้เรา

ท่านได้ทำให้เราเป็นเหมือนภาชนะที่ไม่ได้บรรจุสิ่งใด

ท่านกลืนเราเหมือนยักษ์มาร

ท้องของท่านเต็มด้วยของอร่อยที่เป็นของเรา

แล้วท่านก็คายเราออก

35ให้ผู้อยู่อาศัยของศิโยนพูดว่า

“ขอให้ความรุนแรงที่พวกเราและพี่น้องร่วมชาติของเราถูกกระทำจงเกิดขึ้นกับบาบิโลนเถิด”

ให้เยรูซาเล็มพูดว่า

“บรรดาผู้อยู่อาศัยของเคลเดียต้องรับผิดชอบกับการตายของเรา”

36ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“ดูเถิด เราจะปกป้องพวกเจ้า

และแก้แค้นให้พวกเจ้า

เราจะทำให้ทะเลของบาบิโลนแห้งลง

และทำให้แหล่งน้ำของเขาแห้งเหือด

37และบาบิโลนจะกลายเป็นกองหินปรักหักพัง

เป็นที่อยู่ของหมาใน

เป็นที่น่าหวาดกลัว และเป็นที่เหน็บแนม

ปราศจากผู้อยู่อาศัย

38พวกเขาจะคำรามด้วยกันเหมือนสิงโตคำราม

พวกเขาจะทำเสียงขู่เหมือนลูกสิงโต

39ขณะที่พวกเขาหิวกระหาย

เราจะเตรียมงานเลี้ยงให้แก่พวกเขา

ทำให้เขาเมาและสนุกสนาน

แล้วก็หลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”

พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

40“เราจะนำพวกเขาลงไป

อย่างลูกแกะที่จะถูกประหาร

อย่างแกะและแพะตัวผู้

41บาบิโลนถูกยึด

เมืองอันเป็นที่กล่าวยกย่องของทั่วทั้งโลกถูกยึด

บาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว

ในท่ามกลางบรรดาประชาชาติอะไรเช่นนี้

42น้ำทะเลจะเอ่อขึ้นท่วมบาบิโลน

นางจะถูกท่วมจนมิดด้วยคลื่นที่ซัดครืนครั่น

43เมืองต่างๆ ของบาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว

เป็นแผ่นดินอันแห้งแล้งและเป็นทะเลทราย

เป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่

และแผ่นดินที่ไม่มีใครเดินทางผ่าน

44เราจะลงโทษเทพเจ้าเบลในบาบิโลน

และเอาสิ่งที่เขากลืนแล้วออกจากปาก

บรรดาประชาชาติจะไม่หลั่งไหลไปหาเขาอีก

กำแพงเมืองของบาบิโลนถล่มลงแล้ว

45ชนชาติของเราเอ๋ย จงออกไปจากบาบิโลน

ทุกคนจงช่วยตัวเองให้รอด

จากความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า

46อย่าท้อแท้ใจหรือหวาดหวั่น

กับเรื่องราวที่ได้ยินในแผ่นดิน

เมื่อได้ยินข่าวปีแล้วปีเล่า

และความรุนแรงเกิดขึ้นในแผ่นดิน

ผู้ปกครองแผ่นดินต่อสู้กันเอง

47ฉะนั้น ดูเถิด จะถึงเวลาที่เราจะ

ลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน

ทั่วทั้งแผ่นดินจะได้รับความอับอาย

และพวกที่ถูกฆ่าจะล้มตายท่ามกลางแผ่นดิน

48ครั้นแล้ว ฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก

และทุกสิ่งที่อยู่ในที่เหล่านั้น

จะร้องเพลงด้วยความยินดีเมื่อบาบิโลนถล่มลง

เพราะบรรดาผู้ทำลายจะมาโจมตีพวกเขาจากทิศเหนือ”

พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

49“เป็นเพราะอิสราเอลถูกฆ่าฟัน บาบิโลนจึงต้องถล่มลง

เช่นเดียวกับที่บาบิโลนได้กระทำต่อคนทั่วทั้งโลก

50พวกเจ้าที่รอดจากความตายมาได้

จงไปเถิด อย่ายืนนิ่งอยู่

แม้ว่าเจ้าจะอยู่ไกลจากบ้านเกิด แต่ก็จงระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า

และนึกถึงเยรูซาเล็ม”

51“พวกเราเผชิญกับความอับอาย

เพราะพวกเราถูกดูหมิ่น

พวกเราท่วมท้นด้วยความอัปยศ

เพราะชนต่างชาติได้เข้ามา

ยังสถานที่บริสุทธิ์ในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า”

52พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้

“ฉะนั้น ดูเถิด จะถึงเวลาที่เรา

จะตัดสินลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน

และบรรดาผู้บาดเจ็บจะโอดครวญไปทั่วแผ่นดิน

53แม้หากว่าบาบิโลนจะสามารถปีนขึ้นได้ถึงฟ้าสวรรค์

และแม้หากว่าบาบิโลนจะสร้างที่สูงให้แข็งแกร่ง

เราก็ยังจะให้บรรดาผู้ทำลายมาโจมตีแผ่นดินนั้น”

พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

54“จงฟังเสียงร้องจากบาบิโลนว่า

เสียงแห่งความวิบัติจากแผ่นดินของชาวเคลเดีย

55ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้ากำลังทำให้บาบิโลนพินาศ

และพระองค์จะทำเสียงอันมีอานุภาพของบาบิโลนให้นิ่งเงียบ

เสียงคลื่นครืนครั่นดั่งกระแสน้ำแรงกล้า

เสียงตะโกนของพวกเขาดังขึ้น

56ด้วยว่า ผู้ทำลายผู้หนึ่งได้เข้าโจมตีบาบิโลน

บรรดานักรบของบาบิโลนก็ถูกจับตัวไป

คันธนูของพวกเขาถูกหักเป็นชิ้นๆ

ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าแห่งการสนองตอบ

พระองค์จะจ่ายกลับคืนอย่างแน่นอน

57เราจะทำให้บรรดาผู้นำ และผู้เรืองปัญญา

ผู้ปกครอง ผู้บัญชาการ และนักรบของแผ่นดินนั้นเมา

พวกเขาจะหลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”

กษัตริย์ผู้มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนั้น

58พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธากล่าวดังนี้

“กำแพงเมืองอันกว้างของบาบิโลน

จะถูกทำให้พังลงราบกับพื้น

และประตูเมืองอันสูงตระหง่าน

จะถูกไฟไหม้

บรรดาชนชาติสิ้นแรงโดยไร้ประโยชน์

และบรรดาชนชาติลงแรงเสียเปล่า

ที่เหลือก็เป็นเพียงเชื้อเพลิง”

59เยเรมีย์ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าบัญชาเสไรยาห์บุตรของเนริยาห์ผู้เป็นบุตรของมัคเสยาห์ เมื่อเขาไปยังบาบิโลนกับเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ในปีที่สี่ของการปกครอง51:59 594 ปีก่อน ค.ศ. เสไรยาห์เป็นองครักษ์ผู้ติดตาม

60เยเรมีย์เขียนเรื่องความพินาศทั้งสิ้นที่จะเกิดแก่บาบิโลนลงในหนังสือ คือทุกคำที่ถูกบันทึกเกี่ยวกับบาบิโลน

61และเยเรมีย์พูดกับเสไรยาห์ดังนี้ “เมื่อท่านมายังบาบิโลน จงแน่ใจว่าท่านอ่านทุกคำ

62และพูดว่า ‘โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้กล่าวถึงสถานที่นี้ว่า พระองค์จะตัดขาดจนไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ก็ตาม และจะเป็นที่รกร้างไปตลอดกาล’

63เมื่อท่านอ่านหนังสือฉบับนี้จบแล้ว จงผูกติดไว้ที่ก้อนหิน และเหวี่ยงลงกลางแม่น้ำยูเฟรติส

64และพูดว่า ‘บาบิโลนจะจมลงอย่างนี้ และจะลุกขึ้นไม่ได้อีก เพราะความวิบัติที่เรากำลังนำมาสู่แผ่นดินนี้ และชนชาติของเขาจะเหนื่อยล้าหมดแรง’”

คำพูดของเยเรมีย์จบเพียงเท่านี้

New Thai Version Foundation

旧约

新约

圣经版本

ความ​พินาศ​ของ​บาบิโลน

ความพินาศของบาบิโลน